The Keys (1)

Een (bijna-) Cubaans motelletje op Islamorada was de laatste tussenstop voor we via de Seven Mile Bridge het meest zuidelijke punt van de VS bereikten: Key West. End of the road. Letterlijk. Kuieren door Duval Street, sfeer opsnuiven aan Mallory Square, lekker eten in een Franse crêpes-tent, waar een Zuidafrikaanse Nutella gebruikt om aardbeien een extra smaakje te geven en een voormalige inwoner van Waterloo (Bruxelles) de koffie serveert. Bij Sloppy Joe's en The Hard Rock Café kan je uiteraard over de koppen lopen. Antonia's - ons warm aanbevolen door een dame die 25 jaar geleden van New York naar de keys verhuisde maar er nu over denkt net als vele anderen naar North Carolina te trekken omdat de 'echte' sfeer op de keys zoek is, valt buiten ons tijdsbudget. Jammer. Rustiger is het bij 'Bad Ass', waar we ons een 'coffee with an attitude' laten serveren. Héééééérlijk. Hemingway's stulpje ontbreekt uiteraard ook niet op onze snelle trip door de stad en dat Truman (totnogtoe) de enige Floridaanse (Floridese?) president is, weten we nu ook wel. Aan 'The Southernmost Point of the Continental United States doen we (eindelijk) eens wat iedere toerist doet: een foto van ons tweetjes laten maken en nadien door het hek turen naar de militaire installaties die in 1962 de wereld in de ban hielden...